[SC] Een niet zo lange reisdag waarvan we de zwaarte een beetje onderschatten.
Hotel Ecrin serveert ons in de serre een prima ontbijt met uitzicht op de tuin. Voor we afreizen naar Cabourg maken we een paar foto's van het schitterende interieur van het hotel, en spelen we nog een partijtje biljart (drie ballen). Nu is het wel Steven die duidelijk wint (5-0), maar dat kan worden toegeschreven aan de jarenlange training op het drie ballen biljart dat vroeger op de van Ostadelaan stond.
Het is weer een stralende dag - we zijn enorme bofkonten! - en besluiten nog een kop koffie te nemen aan de haven van Honfleur. Daar blijkt echter markt te zijn en het stikt van de mensen. Geen koffie dus maar op de trappers richting Cabourg. Onderweg genieten we nog na van de film 'Bienvenue chez les Ch'tis', die we gisterenavond in bed hebben afgekeken.
De gele weg - er is helaas niets anders aan de kust - fietst niet zo prettig, want er rijden ook veel auto's. Daarnaast zitten er opmerkelijk veel klimmetjes in het parcours; Pablo wordt er niet echt blij van. Het continue uitzicht op de zee aan de rechterkant is wel erg mooi, en af en toe zijn er fantastische Normandische huizen en heerlijke stukjes bos. Soms zien we een oude Duitse bunker.
In Trouville willen we iets drinken, maar voor we het weten zijn we in Deauville, aan de andere kant van de rivier de Touques. Deauville is een chique, mondain dorp waar heel BCBG Parijs in de zomer lijkt neer te strijken - we zien het aan de nummers 75 en 92 op de nummerplaten van de vele Porsche's en Maserati's. Ons vermoeden wordt bevestigd door een vriendelijke mevrouw op het terras waar we een kop koffie drinken. Zij beklaagt zich over al de Parisiens die haar dorp hebben geannexeerd; ze is daarom verhuisd naar Trouville, dat meer zichzelf en 'normaal' is gebleven.
De weg die leidt uit Deauville is een drama voor fietsers. Hij gaat stijl omhoog en er zijn veel auto's die ons moeilijk kunnen passeren, want de weg is smal (er staan paaltjes tussen de twee weghelften). We zijn blij als we boven zijn. Op het einde van de weg naar beneden zien we voor een kerk een trouwpartij, waarbij alle jonge meisjes als bruid verkleed zijn. Het is een mooi gezicht.
Door het vele klimmen en dalen raakt Pablo een beetje op het einde van zijn krachten en 'lust', en het is dus goed dat we in Cabourg aankomen. Ons hotel, l'Argentine, ligt tegenover het casino en vlakbij het strand, een geweldige locatie. Op Booking krijgt het hotel matige recensies vanwege het vele achterstallige onderhoud, maar ik geniet van de 'oubolligheid', de klasse en de vergane glorie. We krijgen bovendien een suite met elk een aparte kamer, heerlijk.
We nemen een drankje aan het strand en gaan dan iets eten. We kiezen voor een pizza, en nemen als toetje een zoete crêpe bij de ernaast gelegen crêperie. Onze buren zijn een meneer en mevrouw uit Toulouse, die bijna dezelfde tour maken als wij, maar dan met de auto: ook Ieper, en ook - en vooral, heel uitgebreid - de Plages de Debarquement. Ik begin mij te realiseren dat WW II in Normandië veel kapot heeft gemaakt, maar ook substantiële economische voorspoed heeft gebracht: D-day heeft een indrukwekkende toeristische industrie geschapen.
Honfleur-Cabourg
Afgelegde afstand : 38,44 km
Reistijd : 2h31
Gemiddelde snelheid : 15,20 km/uur
Maximum snelheid : 55 km/uur
Totaal afgelegde afstand : 480,06 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten