[PFC] De dag begint om acht uur met een opwekkende douche en een ontbijt dat gewoon prima is. Na de slechte ervaring met de zon gisteren, vragen wij de receptionist waar we in Ieper zonnecrème kunnen kopen. Door zijn sterk Iepers accent zijn zijn aanwijzingen wat moeilijk te verstaan, maar gelukkig is hij zo vriendelijk om ons een kaart te geven met de route naar supermarkt Delhaize erop. Onderweg komen we toevallig langs een apotheek die open is; nog makkelijker.
Nu zijn we pas echt klaar om Ieper te verlaten. Omdat wij leren van onze fouten, besluiten we een nauwkeurige route te bedenken om de stad te verlaten. In Brugge liep het namelijk moeilijker dan verwacht, en uit de stad komen bleek een echte uitdaging te zijn. Met de GPS gaat het dit keer foutloos, en al snel zijn we op weg. Overal rond ons heen zijn er velden met hooi, graan of andere oogsten, zoals aardappelen. Na wat gesprek constateren we dat je aan de bladeren van de aardappelplant kunt zien dat het niet oorspronkelijk een Europese plant is, en dat men de Zuidamerikaanse afkomst wel kan merken.
De eerste echte fietsuitdaging ontmoeten we in Kemmel. Ten westen van het dorp ligt Mont Kemmel, een notabele heuvel waar ook veel werd gevochten in WW I. Ik kan me goed voorstellen dat die berg een uitstekende strategische positie gaf om de grens van Frankrijk te verdedigen, die achter de berg ligt. Met een paar opgestelde mitrailleurs op de heuvel kon de hele aanvallende lijn tot stukjes worden geschoten.
Vanaf Kemmel blijven we nog even doorklimmen tot we aankomen bij Loker, een vrij sympathiek dorpje waar we een uitnodigend terrasje tegenkomen. Na een Pepsi Max gaan we in één stuk door tot aan het stadje Hazebrouck (klinkt ontzettend Frans hè?).
Dit stuk vind ik echt wat moeilijker. Niet alleen omdat het een vrij lang stuk is, maar ook omdat de route veel heuvels bevat. Ik moet toegeven dat heuvelland niet mijn ding is. Voor mij is het gewoon te onregelmatig. Ik hou van een symmetrisch terrein zonder verrassingen, dat tijdens het hele traject hetzelfde niveau van inspanning vereist. Dit heuvelland is een constante dans tussen dalen en klimmen. Sommigen zullen vast zeggen: "Je moet weliswaar klimmen en je inspannen, maar daarna kun je lekker hard naar beneden zonder iets te hoeven doen, dus je geniet er ontzettend van!". Wat een leugen. Ik kan nu met vers bewijs constateren dat het genot van het afdalen helemaal niet opweegt tegen de extra inspanning die je moet doen om omhoog te komen. Daarom vind ik het niet mijn ding.
Niettemin, heuvel of niet, komen we dichter bij ons doel. In Hazebrouck houden we een tweede pauze om wat te drinken en te rusten, voordat we doorgaan naar Aire sur la Lys, om te lunchen. Beide plaatsen hebben fantastische stadhuizen, in een Napoleontische stijl zou men kunnen zeggen. Ze zijn imposant en groot, misschien zelfs te groot voor zulke kleine stadjes waar eigenlijk bijna niets is. Een theorie die ik heb is dat de stadhuizen de bevolking dienen te verfransen. Het grote stadhuis met de Franse vlag laat geen ruimte voor twijfel of dit Frankrijk of Vlaanderen is. In Aire sur la Lys genieten we van een lekker worstje met wat sla en friet. We bellen het Maison de Plumes in Heuchin om een kamer te reserveren en vertrekken voor de laatste etappe van de dag.
Na de lunch ben ik altijd minder waard op de fiets, en daarom probeerde ik de lunch zoveel mogelijk uit te stellen. Ik fiets langzamer, maar ik fiets door. Na een paar kilometer komen we aan in Febvin Palfart, een miniscuul dorpje halfverwege Aire sur la Lys en Heuchin. Het dorpje heeft een café waar we een glas water en een jus (Pablo) en een biertje (Steven) nemen. Het beste van het cafeetje is dat er een biljart-tafel is waar we twee potjes spelen. Op mijn kamp in Cambridge werd ik een fan van het spel en leerde ik het best goed spelen. Het werd een interessante match en het eindigde 1:1. Dit moet nog worden beslist!!
De mevrouw aan de bar, die trouwens erg sympathiek is, vertelt ons dat de eerste heuvel op weg naar Heuchin vanaf Fabvin Palfart de hoogste heuvel van het departement Pas du Calais is. Dat klinkt erg intimiderend, maar misschien juist daarom zijn we psychologisch voorbereid op iets ergs en valt het best mee. Natuurlijk helpt het ook dat we helemaal opgefrist zijn en vol energie.
Het laatste stuk loopt eigenlijk best vlak tot het einde, dat is namelijk een geweldige afdaling tot Heuchin die ons in een kwestie van seconden in het dorp brengt. Die afdaling is echt aan te raden! We komen aan in het hotel, dat ons overweldigt met zijn schoonheid, perfectie en detail. De hoteleigenaar is een buitengewoon vriendelijke man, of dat vind ik tenminste. Zijn gastvrijheid is geweldig; omdat er in het dorp geen plaats is om te dineren, biedt hij ons aan zelf een ommeletje te maken. Het smaakt ontzettend lekker, en we krijgen het geserveerd buiten op het terras, waar we de zon kunnen zien ondergaan aan de horizon. Wat een perfecte manier om de dag te beëindigen.
Ieper-Heuchin
Afgelegde afstand : 75 km (schatting)
Totaal afgelegde afstand : 171,49 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten