[SC] De dag begint met het vervolg van de biljartcompetitie. In een bloedstollende finale wint Steven op het nippertje met 5-4 van Pablo. Het is duidelijk dat de twee spelers aan elkaar gewaagd zijn.
Vervolgens gaan we eerst naar het Overlord museum, en dan naar het Amerikaanse kerkhof.
[PFC] Op de American Cemetry of Normandy, waar ruim 9.000 Amerikaanse soldaten liggen, worden we geraakt door een aspect van de oorlog dat we tot dat moment niet vaak hebben beleefd: het memorial richt zich met name op de individuele mensen die voor onze vrijheid zijn gestorven, in plaats van op de oorlog zelf. Hier wordt duidelijk gemaakt dat de jongens die daar stierven een leven hadden met hun eigen hobby's, moeders, vriendinnetjes, broers en zussen en zelfs boerderijen. Zij hadden ook dromen om naar de universiteit te gaan, een familie te stichten, vader te worden of profsporter te worden. De woorden die geschreven zijn in het memorial kan ik niet verbeteren:
"They gave their futures, to ensure ours".
In het memorial leren we over de levens van sommige soldaten, zoals Gene Sallers, een jongen van 19 jaar die de ster was van zijn Football- en basketball team, en die een beurs had gekregen om te gaan studeren aan de universiteit van Arkansas. Na zijn eerste studiejaar voelde hij dat hij moest gaan vechten, om andere mensen de kans te geven om ook te genieten van het leven.
Hij was een van de eerste slachtoffers op D-Day. Hij sprong uit het vliegtuig met zijn parachute, maar werd neergeschoten voordat hij landde.
Gene Sallers was maar een van de vele verhalen die we te horen kregen, allemaal even indrukwekkend, en allemaal zorgen ze ervoor dat het langzaam tot ons doordringt: ik ben niet anders dan zij. Mensen met normale levens en normale dromen gaven hun leven om ervoor te zorgen dat wij ook zulke dromen kunnen hebben, en dat is een cadeau dat we nooit zullen kunnen terugbetalen.
Een ander, voor mij interessant verhaal, dat we hebben leren kennen is dat van de Niland broers. Dit waren 4 broers die allemaal naar de oorlog waren gegaan. Op 6 en 7 juni stierven twee broers in Normandië. De derde broer leek te zijn gestorven in Birma (hoewel hij later bleek gevangen te zijn gemaakt en uiteindelijk terugkeerde naar Amerika). Dit gebeurde allemaal in dezelfde week, en de Amerikaanse officieren die dit aan de moeder van de broers moesten vertellen, waren helemaal geschokt. Ze vertelden dit aan het hogere kommando om te zien wat er moest gebeuren. Er werd besloten dat de laatste broer, Frederic, moest worden gered, hoe dan ook, en teruggebracht naar zijn huis. Dit is de basis van de film Saving Private Ryan, een van mijn lievelingsfilms allertijden, die ook 5 Oscars kreeg. Nu weet ik dat het echt is.
Het memorial is zeer goed gemaakt, en we verbazen ons erover dat dit memorial veel beter is qua stijl, ruimte en inhoud, dan het Overlord museum. Daar waren we namelijk in de ochtend geweest, en het leek een beetje te makkelijk, te simpel. Het was een collectie van veel auto's en tanks die waren gebruikt in de oorlog. Ook was er veel informatie over elk voertuig en hoe het gebruikt werd, maar voor ons was het niet genoeg. We verwachtten een meer diepgaande analyse van de operatie Overlord zelf. Hoe werd het gepland, wat waren de risico's, wat ging fout, wat ging anders dan verwacht, hoe werd de operatie veranderd, etc.
Het enige aspect waar echt in detail over wordt verteld zijn de schijnoperaties in andere delen van de Atlantische kust om de Duitsers af te leiden. We krijgen te weten dat er in Noorwegen, Pas de Calais, Italië en Bretagne schijnoperatie's werden uitgevoerd, soms met opblaasbare rubber tanks en autos, allemaal om de Duitsers op het verkeerde pad te zetten wat betreft de exacte plaats waar de landingen zouden plaatsvinden.
Deze super interessante dag eindigde met een bezoek aan de zeer imposante bunkers van Langues sur Mer. De kannonen daar staan er nog, maar werden nooit gebruikt. De kanonnen waren echter erg gevaarlijk voor de geallieerden. Ze waren namelijk de formidabele 150 mm Duitse anti-zeevaart kanonnen, met een range van 20 kilometer. 20 kilometer!! Gelukkig werden ze door het Britse Devonshire regiment onschadelijk gemaakt in de eerste dagen na D-Day, zodat geallieerde schepen gerust met personeel, voorraden en wapens over zee konden komen.
[SC] In het Overlord museum koopt Pablo een potje voor zand, en later vult hij dat met zand op Omaha Beach. Zou dit hetzelfde zand zijn als dat wat er lag op D-Day?
We fietsen naar Arromanches, om daar nog twee nachten te blijven. We slapen in hotel La Normandie, dat prima is gelegen. We nemen een drankje aan de boulevard met uitzicht op het strand, waar je nog steeds de resten kan zien van de kunstmatige haven die hier na D-Day gebouwd is. We spelen een spelletje Okiya en eten daarna mosselen met een crêpe toe.
Omaha Beach-Arromanches
Afgelegde afstand : 19,70 km
Reistijd : 1h11
Gemiddelde snelheid : 16,6 km/uur
Maximum snelheid : 45 km/uur
Totaal afgelegde afstand : 577,92 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten