[SC] Vandaag is een dag van records: de langst gereden afstand (iets meer dan 100 km), de hoogste gemiddelde snelheid (ruim 17 km per uur) en de dag dat het het "moeilijkst" was om onderdak te vinden.
Na een eenvoudig maar prima ontbijt met uitzicht op de haven van Tréport, vertrekken we onder een stralende zon - hij is er weer! - uit de stad. Meteen moeten we zwaar klimmen: Pablo is er niet echt blij mee, maar ik merk verheugd dat het hem beter afgaat dan de laatste dagen. Boven aangekomen zien we een WW I kerkhof, en hebben we een fantastisch uitzicht over de haven van Tréport.
De GPS leidt ons over kleine weggetjes langs korenvelden, mais en diverse andere gewassen. Onderweg zien we veel koeien en schapen, en schitterende wolkenpartijen. Het is een genot om hier te mogen fietsen.
We zijn inmiddels in Normandië. Men is hier duidelijk rijker dan in Picardië en (bovenal) Nord Pas de Calais: er zijn veel mooie en goed onderhouden woningen, we komen langs een aantal schitterende herenhuizen, en soms zien we ook een heus kasteel. De straten van de dorpjes waar we doorheen fietsen zijn doorgaans goed onderhouden, en er is veel gedaan aan de aankleding van de bebouwde kom, vooral door het planten van rododendrons: paarse, blauwe, rode, roze, het is een mooi gezicht.
We zijn inmiddels voorbij de 20 km en hebben wel zin in een kop koffie. In geen velden of wegen is echter een café te zien. Pas na 32 km, in Martin-Eglise, niet ver van Dieppe, zien we een bar/brasserie. Omdat het inmiddels bijna twee uur is, besluiten we om ook meteen te gaan lunchen - het menuutje van 12,50 euro ziet er goed uit.
De kok roept me echter bij haar en vertelt dat ze, gezien het late uur, als hoofdschotel alleen nog kalfstong met friet kan maken. Ik zeg dat het goed is, want op dit tijdstip moet je niet te kieskeurig zijn. Ik besluit echter niet aan Pablo te zeggen wat we gaan eten, want ik ben bang dat dat niet bevorderlijk is voor zijn eetlust.
De friet - weer friet! - is niet zo goed als gisteren, en we eten er beide maar een deel van op. Pablo vindt het vlees matig lekker, en eet de helft op. Als ik Pablo na afloop zeg wat hij gegeten heeft, bevestigt hij dat hij helemaal niets zou hebben gegeten als ik hem had gezegd wat er op zijn bord lag. De kaas en het appelijs maken de teleurstellende hoofdmaaltijd echter goed.
Als ik na afloop wil betalen blijkt de betaalautomaat niet te werken. De mevrouw vertelt me dat haar machine nooit werkt met buitenlandse kaarten, en ik denk: waarom zeg je dat niet van tevoren? Ik heb geen cash bij me, en besluit daarom 2,5 km op en neer te fietsen naar de Leclerc in Dieppe om geld te pinnen. Pablo blijft ondertussen relaxen in de tuin van de brasserie.
Door deze actie staat er 5 km extra op mijn teller. Deze kilometers behoren strikt genomen niet tot de reisafstand, en zijn ook niet door Pablo gefietst. We overleggen hoe we met deze situatie om moeten omgaan. Trekken we de 5 km af van de gereden dagafstand, of laten we ze gewoon staan? We besluiten tot het laatste, omdat onze administratie anders erg gecompliceerd zou worden, en we ook andere correcties zouden moeten aanbrengen, bijvoorbeeld als we verkeerd rijden en weer terug moeten, of als Steven een stukje terugrijdt wanneer Pablo een beetje achterop is komen te fietsen. Enfin, lieve lezer, het is allemaal niet zo belangrijk, maar als u in de toekomst van Tréport naar Yvetot rijdt en u doet het in 5 km minder dan wij, dan weet u dat dit komt door een xenofobe betaalautomaat.
De weg gaat, heuvel op, heuvel af, eerst naar het westen, en dan naar het zuiden. Pablo rijdt vaak voorop, want hij heeft de GPS. Ondertussen beraadslagen we over de plaats waar we zullen overnachten. Volgens Booking is het aanbod aan hotels in deze omgeving erg beperkt: we besluiten daarom om naar Yerville te gaan, dat is een vrij grote plaats waar vast wel onderdak is. Onderweg komen we langs een dorpje dat Crasville-Roquefort heet. Daar zou ik graag met Pablo een foto maken, maar een omweg van 10 km vinden we beide te gortig.
Na een laatste stop in een café-tuin komen we in Yerville aan: we zijn wel toe aan wat rust, want er staat inmiddels 88 km op de teller. We zien een hotel/restaurant waarvan de deur open staat : daar kunnen we slapen! Maar een mevrouw in de deuropening vertelt ons dat het hotel wegens vakantie gesloten is, en dat we er alleen kunnen eten. Zij raadt ons aan naar het andere hotel in Yerville te gaan, dat wel open is. Ik zeg nog vol vertrouwen tegen Pablo: 'zie je wel, je kan altijd ergens terecht', maar ik heb deze woorden nog niet uitgesproken of de eigenaresse van dit tweede hotel zegt me dat al haar kamers bezet zijn: in de buurt wordt aan de weg gewerkt en veel werklui zijn in haar hotel ondergebracht.
De zeer vriendelijke eigenaresse begrijpt onze situatie en maakt, zeer aardig, een aantal telefoontjes naar een paar chambres d'hôte in de omgeving, maar er wordt vaak niet opgenomen of het etablissement is vol. Ten einde raad besluiten we om naar Yvetot te gaan, op zo'n 13 km afstand. Daar is een hotel dat open is en plaats heeft.
We rapen onze moed bijeen en gaan weer op pad. We nemen weer witte weggetjes, en eigenlijk valt het rijdend best wel mee om weer te fietsen: we genieten van dit bijzondere moment van de dag, met windstilte en de zonsondergang.
Hotel Le Havre in Yvetot is niet bijzonder, maar het Franse restaurantje op het centrale plein is dat wel: hier brandt de lamp, het is gezellig en geanimeerd, en we worden geholpen door een zeer vriendelijke juffrouw. Eindelijk geen friet: we nemen een tournedos met tagliatelle (Pablo) en entrecote met snijbonen (Steven), en twee heerlijke toetjes toe (chocolat fondant en tarte tatin). De eigenaar komt een praatje met ons maken, en hij is heel verrast door ons fietsavontuur en door de taalkunsterij van Pablo.
We lopen heerlijk tevreden terug naar het hotel. Dit was weer een mooie dag.
Tréport-Yvetot
Afgelegde afstand : 103,20 km
Reistijd : 5h50
Gemiddelde snelheid : 17,70 km/uur
Maximum snelheid : 54 km/uur
Totaal afgelegde afstand : 379,78 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten