[SC] Na de lange en vermoeiende dag van gisteren worden we pas laat wakker. Er staan nog pannenkoeken op het ontbijtbuffet, maar de niet zo aardige mevrouw van het hotel zegt dat het niet meer mogelijk is om te ontbijten. We gaan dus naar het centrum van Yvetot, waar we in een café een jus d'orange en een koffie nemen, die we aanvullen met heerlijke croissants uit de ernaast gelegen boulangerie.
Gisteren had ik tijdens het fietsen behoorlijke last van tranende ogen, en ik denk dat dat kwam door het vele (zon-)licht en het gebrek aan een zonnebril (Pablo draagt er wel een). Bij een opticien in Yvetot koop ik daarom een 'zonne-voorzetklepje'. De mevrouw van de brillenwinkel maakt gelijk mijn bril schoon - dat geeft een helder zicht!
We halen de fietsen uit de garage en rijden de stad uit (dit was overigens de eerste keer dat we voor de stalling van onze fietsen moesten betalen, 5 euro). Opeens zit mijn arm vol met vliegjes, het is een raar gezicht.
We komen door het plaatsje Alouville-Bellefosse, waar een 1200 jaar (!) oude, levende eikenboom staat. De boom wordt op allerlei wijzen onderstut en bij elkaar gehouden; binnenin zijn twee kapelletjes. Het is een raar idee, en eigenlijk onvoorstelbaar, dat deze boom er al zo'n honderdvijftig jaar stond toen Willem I in 1066 Engeland veroverde.
Bij het cafeetje tegenover de boom willen we graag een kop koffie drinken. We hebben echter slechts 8 km gereden, en volgens de 'reglementen' mogen we pas iets drinken als we tenminste 20 km hebben gefietst. Maar dan bedenken we dat we gisteren 12 km 'extra' hebben gefietst alvorens we ons eerste drankje hebben genuttigd: de 8 km van vandaag plus de 12 km van gisteren maken precies 20 km, en dus hebben we een 'rechtsbasis' voor een café crème en een cola, waar we vervolgens erg van genieten.
Via kleine witte weggetjes - we proberen rode en gele wegen met hardrijdende auto's zo veel mogelijk te vermijden - belanden we op een rechte, voormalig Romeinse weg die ons direct naar Lillebonne leidt. Daar willen we een brede 'witte' weg nemen om naar een veerpont over de Seine te rijden, maar die witte weg blijkt een soort van vierbaans autosnelweg, zonder fietspad, waar auto's 90 km/uur mogen rijden. Dat lijkt ons geen verstandige route. We besluiten daarom om toch maar een rode weg te nemen en de Seine over te steken via de brug bij Tancarville.
Na enige tijd doemt de 'Pont de Tancarville' voor ons op. De grote, lange brug lijkt een beetje op San Francisco's Golden Gate bridge. Die laatste brug hebben we twee jaar geleden met gemak over gefietst, maar we vragen ons toch af of we de Pont de Tancarville óók over kunnen fietsen, want we zien geen enkele fietser die de oversteek maakt.
Bij het begin van de brug ziet het er allemaal erg fiets-onvriendelijk uit, en we beginnen nog meer aan de haalbaarheid van ons plan te twijfelen. We onderzoeken of we de Seine kunnen oversteken via de Pont de Normandie, maar dat betekent waarschijnlijk een erg lang stuk fietsen met hard rijdende auto's naast ons - het wereld wijde web leert ons namelijk dat fietsers die brug weliswaar mogen gebruiken, maar dat er op dat stukje snelweg geen enkele afscheiding is tussen auto's en fietsers.
We besluiten terug te keren naar de veerpont over de Seine bij Lillebonne, want dat lijkt het veiligst. Alvorens dat te doen gaan we echter een drankje drinken in het café aan de voet van de Pont de Tancarville. Dit blijkt een gouden zet: het café biedt niet alleen een schitterend uitzicht over de Seine, het blijkt ook een biljart te hebben (Pablo en ik winnen ieder weer een potje, ik het eerste en hij het tweede, zoals inmiddels gewoonlijk), en bovenal wijst de waard ons op de mogelijkheid om via een klein weggetje op de Pont de Tancarville te komen, waar we als fietsers van het verhoogde trottoir gebruik kunnen maken.
Zo lukt het ons toch om veilig en snel de Seine over te steken. Op de brug maken we een paar foto's van de machtige rivier, maar we voelen ons pas helemaal top als we aan de overkant weer op een klein wit weggetje rijden. We hebben het gehaald!
We stoppen om bramen te plukken, maar ook deze keer vallen ze tegen: 2014 lijkt geen goed bramenjaar. We bekijken de route en zien dat we, om in Honfleur te komen, het beste de Simson heuvel kunnen oversteken. Dat blijkt een zware kluif, want het stijgingspercentage is rond de 15%: Pablo stapt af en gaat lopen, ik houd het fietsen nog een tijdje vol, weliswaar met regelmatige pauzes, maar als de helling 21% (!) wordt, gooi ook ik de handdoek in de ring. Pablo zegt heel lief dat ik het zonder bagage waarschijnlijk wel fietsend zou hebben gehaald, maar we hebben het niet getest en zullen het daarom hoogstwaarschijnlijk nooit weten.
Op het Simson plateau is het heerlijk rustig, en we genieten met volle teugen van het idee dat we zometeen weer omlaag mogen. Dat gaat via een heerlijke weg door dicht bos, waar we echter wel veel moeten remmen omdat de bestrating behoorlijk oneffen is. Na een laatste cola-zero stop gaan we via een zand/kiezelweg naar een pad langs de Seine, waar we zo'n 10 km lang met zicht op de elegante Pont de Normandie en de scheepvaart op de Seine richting Honfleur rijden.
Honfleur binnenfietsen is een feest. Wat een heerlijke sfeer hangt er in deze stad! De aankomst bij hotel Ecrin is zo mogelijk nog positiever: wat een sympathieke ontvangst, wat een prettig gebouw, wat een mooie, smaakvolle inrichting.
Na de douche gaan we naar de oude haven, waar we een Leffe/cola drinken, en heerlijke zwaardvis en tarbot eten. We constateren tevreden dat we nu ons einddoel binnen handbereik hebben. Natafelen met een koffie en een glaasje calvados, met uitzicht op de haven, levert een puur geluksmoment op, en een ijsje maakt deze geweldige dag helemaal af.
Yvetot-Honfleur
Afgelegde afstand : 61,84 km
Reistijd : 3h54
Gemiddelde snelheid : 15,80 km/uur
Maximum snelheid : 45,50 km/uur
Totaal afgelegde afstand : 441,62 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten