[SC] Een rustige, mooie en indrukwekkende dag.
Het ontbijt wordt geserveerd in stijlkamers. Aan een tafeltje naast ons legt een Italiaanse moeder aan haar zoon uit wat er gebeurd is op 6 juni 1944. Ze spreekt Italiaans met veel Engelse woorden erin, het is grappig om te horen.
We nemen een koffie, schrijven een stuk voor het blog, en gaan dan naar het museum voor het tapijt van Bayeux. Ik heb dit museum al een paar keer eerder gezien, en ik vond het weer even indrukwekkend.
Het tapijt is een beeldverhaal over de slag bij Hastings in 1066; het is kort na die slag gemaakt, vermoedelijk in Engeland. Synopsis van het verhaal (ik zal proberen het zo kort mogelijk te doen, als voor een opera): de ouder wordende kinderloze koning Edward wil dat Willem, hertog van Normandië, zijn opvolger wordt op de Engelse troon. Hij vraagt zijn zwager Harold om dit aan Willem te zeggen. Harold maakt de oversteek naar Normandië, en zweert daar trouw aan Willem. Na de dood van Edward gaat Harold echter terug naar Engeland en gaat zelf op de troon zitten. Willem maakt dan de oversteek naar Engeland, verslaat en doodt Harold bij Hastings en wordt zo koning van Engeland.
In het museum is er een goede expositie over het ontstaan van het tapijt en over de historische achtergrond (bijv. over de familiebanden tussen Edward, Willem en Harold). Er is ook een film die een stukje laat zien van het Gemenebest kerkhof van Bayeux, waar veel Engelse soldaten uit WW II liggen. Er is daar een inscriptie in het Latijn (NOS A GULIELMO VICTI VICTORIS PATRIAM LIBERAVIMUS) waarvan de vrije Engelse vertaling als volgt luidt: 'We, once conquered by William, have now set free the Conqueror’s native land.' Pablo en ik genieten enorm van deze verbanden tussen de oorlogen op onze fietstocht.
Terug bij het hotel komen we Feddo tegen, onze beneden-buurman van de Herengracht in Amsterdam. Hoe klein kan de wereld zijn! Het bleek dat Feddo door onze reisplannen geïnspireerd was geraakt, en daarom ook besloten had deze kant op te gaan. We genieten van Feddo's enthousiaste verhalen over wat hij heeft gezien, en wat wij de komende dagen nog kunnen zien.
Tegen vijven rijden we weg uit Bayeux richting Omaha Beach. We moeten maar een klein stukje fietsen vandaag, maar het is wel een heel mooi stuk in deze late middag zon. Rond zes uur komen we aan op onze plaats van bestemming, Omaha Beach. We hebben het gehaald!
[PFC] Deze hele reis hebben we Omaha Beach in gedachten gehad. Het was het eindpunt, de bestemming van de reis. Het was de conclusie, het doel. Ondanks het feit dat we er telkens dichterbij kwamen, leek het idee van de bestemming toch erg ver.
Maar we waren er nu eenmaal wel.
Omaha Beach, wat een symbolische plaats om te eindigen. Vanaf ons hotel, in Colleville sur Mer, fietsen we de laatste 800 meter naar het strand. Er is een monument dat uitkijkt over het strand. Het duidt aan dat het hier gebeurde. Hier eindigt onze reis, op de plaats waar het leven van 638 Amerikaanse soldaten ook tot een einde kwam.
Maar waarom is Omaha Beach zo beroemd? Helaas komt het omdat dit het strand was waar de landingsoperatie het slechtste werd uitgevoerd. Een slecht voorafgaand bombardement op de Duitse bunkers en effectief Duits vuur op de Amerikaanse soldaten en inkomende voorraadschepen maakten deze operatie de meest uitdagende van allen. De bommen die op de verstrekte posities van de Nazi's hadden moeten neerkomen, vielen 5 kilometer achter deze posities, waardoor de 4 bunkers met 30 posities voor mitrailleurs nog in prima staat waren bij de landing.
Omaha Beach, hoewel het een strand is, ligt tegen een heuvel die een perfecte positie biedt om op het strand te vuren. De Duitsers hadden ook veel obstakels en mijnen geplaatst op het strand, wat het nog gevaarlijker maakte. Doe hierbij een keiharde regen, en het verschrikkelijke scenario is kompleet. Toch deden ze het. Toch wisten de Amerikanen zich door het vijandelijk vuur, de obstakels, de regen, de mijnen, en het prikkeldraad heen te wurmen om zo de heuvel omhoog te klimmen en de vijand te verslaan. Ik weet dat het een cliché is, maar ik heb hier geen twijfel aan dat het waar is: de Amerikanen wonnen uitsluitend door het vergieten van zweet en bloed. De totale Amerikaanse dodental in WW II komt op ruim 400.000 man. Wel iets om over na te denken. Om een betere indruk te krijgen van hoe het moet zijn geweest, raad ik aan een van mijn lievelingsfilms te kijken: Saving Private Ryan, van Steven Spielberg.
[SC] Na het indrukwekkende bezoek aan Omaha Beach gaan we eten in het restaurant. Een erg sympathieke juffrouw serveert ons een hartige pannenkoek en een zoete crêpe. Daarna doen we een competitie biljarten, wie het eerst vijf gewonnen spelletjes heeft. Het is erg spannend; bij 4-3 in het voordeel van Pablo staken we de strijd, want Italiaanse gasten willen ook spelen. To be continued.
Bayeux-Omaha Beach (Colleville sur Mer)
Afgelegde afstand : 19,83 km
Reistijd : 1h19
Gemiddelde snelheid : 15 km/uur
Maximum snelheid : 41 km/uur
Totaal afgelegde afstand : 558,22 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten